woensdag, 25 maart '09

Psalm 40, 9

Uw wil te doen, mijn God, verlang ik, diep in mij koester ik uw wet.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Zijn wet is moeilijk te houden.

Anoniem zei

Het is niet altijd gemakkelijk, vooral als je kwaad bent, een heel menselijke reactie,proberen en vooral steeds opnieuw proberen is denk ik hier de boodschap

Anoniem zei

Wetten overtreden = menselijk.
En ik ben ook maar een mens.
Het "schuldgevoel" en de "pijn" die volgen NA overtreding van "de Wet" kunnen evenwel zo VER"RIJK"END zijn !
Schuld bekennen aan diegene die ik pijn deed en hiervoor mijn "oprechte" verontschuldigingen aanbieden, verzacht die pijn dan weer voor even.
En dan val ik weer opnieuw en herbegin. Telkens en telkens opnieuw. Ik ben maar een mens.Ik ben menselijk. Ik maak fouten. Ik probeer fouten te voorkomen. Maar maak ze toch telkens opnieuw.
Gaat het daar uiteindelijk niet om ?
Gelukkig is onze God BARMHARTIG en krijgen wij vele kansen.
Dank u wel, God, wij zijn echte "chançards".

Anoniem zei

Vandaag gevonden maar zo van toepassing op "Uit het evangelie volgens Johannes 4, 10" (gisteren)

Jezus sprak tot de Samaritaanse vrouw :
'Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u Hém erom vragen en dan zou Hij u levend water geven.'

http://www.christelijke-ecards.nl/index.php?file=e-cards&id_vcard=43

Zo mooi dat ik deze mooie video met jullie wilde delen.

Geniet ervan, met liefs, . . .

Anoniem zei

STA EENS STIL

Als je een verhaal zoekt
dat vertelt
wat geloven is
dan vind je het
in alle scherpte
bij de graankorrel.

Als een graankorrel valt
van de halm naar de grond
gaat hij even door de lucht:
een leegte die leeg moet zijn
omdat de bodem anders niet bereikbaar is.

Dat is ons verhaal:
elke dag opnieuw
op die rand gaan staan.

En voelen dat je woorden
te pletter slaan.
Dat pijn en lijden doen wankelen.
Dat je kunnen botst
op de grenzen van het leven.
Dat je beeld van God
weer in duigen valt.
Dat je verwachtingen
door-kruist worden.

Misschien heb je wel een leven nodig,
om in te zien dat vallen groeien is.
Misschien merk je pas op de bodem
dat er in je afgrond een lichte bries fluistert:
" Ik draag je in Mijn immer lege handen."

bij Joh. 12,20-33


M.