Uit het evangelie volgens Matteüs
16, 24-26a
Jezus zei :
"Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen.
Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden.
Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet?"
13 opmerkingen:
Dit bijbelcitaat doet me denken aan woorden van Theresia van Lisieux:
"Leven van liefde, dat is niet op deze wereld je tent opslaan op de Taborberg, maar mét Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat."
Ik zou het hier en nu zien als tenvolle leven op deze aarde en samen met Jezus allen liefhebben die je pad kruisen.
Zonder vooroordelen iedereen beschouwen als drager van dezelfde sprankel licht en liefde die je zelf ook draagt.
Ga, deze week broeders en zusters en heb elkander lief!
Willy
Ik dacht altijd bij deze tekst dat je werkelijk tot in de dood moest gaan omwille van Jezus, je leven letterlijk offeren dus. Maar de laatste tijd denk ik wel eens dat hier bedoeld wordt dat het hier gaat om de materiële dingen, of de dingen die zo superbelangrijk zijn dat ze voorrang krijgen boven je relatie met God. Als je die voorrang blijft geven, verlies je ze op een gegeven moment, maar als je Jezus wilt volgen krijg je wat je wilt, ook als je het niet meer verwacht.
Jezelf verloochenen, is jezelf helemaal geven.Zoals God zichzelf gaf in Zijn Zoon, en Zijn Zoon is in ons of ons nabij.In de Zoon is de Vader.Wanneer je jezelf geeft, geef je God.
Jezelf geven is handelen zonder je eigenbelangen voorop te stellen.
Annie
Dank je wel allemaal. Het is een verrijking op deze manier, via een blog, met elkaar van gedachten te kunnen wisselen.
Je leven verliezen staat haaks op de aangeboren drang tot zelfbehoud, die dikwijls de vernietiging van anderen tot gevolg heeft.
Jezus wijst ons de omgekeerde weg...
Zijn kruis opnemen en Jezus volgen is voor mij trouw zijn aan het dagelijks stil gebed,de meditatie,in de meditatie leren we steeds gevoeliger te worden voor Gods aanwezigheid---ook in dorheid --volharden---mediteren is zichzelf verliezen,opgenomen worden in God--bereid zijn om verloren te gaan omwille van het Koninkrijk.De meditatie is een pelgrimtocht naar ons eigen hart ,om daar Jezus te vinden,die God openbaart en belichaamt,Zijn Geest op het spoor komen, samen met Jezus naar de Vader . John main.ml.
Zoals Jezus zegt:"Als iemand achter mij wil komen,laat hij dan met zichzelf breken,zijn kruis opnemen en Mij volgen"Zonder twijfel heeft de trouw aan de dagelijkse meditatie iets zwaars en veeleisends,het vraagt lef om van zichzelf weg te kijken,de eigen ideeén los te laten en alleen maar vooruit te kijken,onze meditatie vraagt geloof,om te volbrengen wat je te boven gaat,wat groter is dan jezelf,zo vraagt meditatie ook bescheidenheid,de nederigheid om niet langer over jezelf na te denken,loslaten--zelfs de vraag of we wel vooruitgang boeken of het geen verloren tijd is enz dat moeten we allemaal loslaten.John Main.
Het mooie van het inwendige gebed is het feit dat Christus zelf in ons zal bidden... Wie zich kan overgeven aan deze vorm van gebed (dit is ook je kruis opnemen, afsterven aan het gebed in handen willen houden) is 'vol van genade'.
Je bent dan een zuiver gebedsinstrument in de handen van de Heer die ons in staat stelt deel te nemen aan de kern van Gods wezen, zijn Drie-ene Liefde.
Uiteraard zullen we niet God worden, maar we zullen tenvolle opgenomen worden in zijn Liefde. Meer... we mogen er zelfs deelgenoten van worden.
Dagelijks eenvoudig knielen in gebed, eenvoudig vragend om Gods Geest, zal ons binnenleiden in die wonderlijke wereld van gebed.
Niet wij zullen er binnengaan... we zullen er binnengebracht worden.
Naarmate we volharden in het stille gebed,ondervinden we de echte betekenis van de woorden van Jezus:"Wie zijn leven verliest omwille van Mij,zal het vinden.Wie Jezus wil navolgen ,moet zijn zelf achterlaten.Het vraagt moed om alle gedachten te negeren,maar als we volhouden kunnen we tot een radicale eenvoud van gebed komen.Meditatie is het gebed van het geloof want we moeten onszelf achterlaten eer de Andere verschijnt,en nooit hebben we de garantie dat Hij zâl verschijnen.Dât is ook ons kruis opnemen.Dat is de sprong van het geloof,van onszelf naar de Ander.ml
Er zijn vele wegen om tot geloof te komen, en alle wegen zijn volwaardig, zelfs als mensen voor zichzelf zeggen dat ze soms falen.
Ik vergeet nooit hoe iemand voor ons heeft gevraagd om te bidden toen ons zoontje zwaar ziek was. En ook toen ons zoontje naar het eeuwige leven was overgegaan hebben mensen (ik weet niet hoeveel, maar maakt dat wat uit? )voor ons gebeden, wij hebben ons gedragen gevoeld!!!
Als je dus bid, in stilte, helemaal gewijd aan Hij die liefde en licht en vergiffenis en mededogen en... is ben je één.
Geef je dan iets op?
Mijn gebed weerklinkt in zang, in stilte, zonder woorden, één met de Heer.
Als ik mensen door een woordenloze aanraking verlichting van pijn mag schenken komt die genade rechtstreeks van God, Als mensen bij mij een bereidwillig luisterend oor aantreffen en daardoor hun hart en gemoed kunnen luchten ben ik enkel een instrument van God, een mens die op de juiste plaats en het juiste uur aanwezig is.
Er zijn dus vele manieren om via dienstbaarheid, of gebed God's rijk op Aarde te vestigen.
Warme groeten
Willy
ja Willy ,het ene doen zonder het andere te laten he!
Voorspraakgebed,rozenhoedje,heilige Mis, dienst aan de naaste.Maar stil volhardend inwendig gebed is toch nog méér zichzelf vergeten om in te treden in de liefde van de Drieéne God,volhardend dagelijks een bepaalde tijd vrijmaken om stil geknield(als dat kan)bij God te zijn,bv een geliefd tv program ervoor laten ,dat is ook een beetje het kruis opnemen om Jezus te volgen in Zijn stil gebed tot de Vader,alle aspecten van Jezus leven kan één mens moeilijk volbrengen,maar de stille tijd enkel voor Hem----dat is navolgbaar met de nodige inspanning.Gods zegen over allen.ml
Wel beste anonieme ml. Dat lukt me soms, zoals in Taizé, maar ik hecht veel belang aan bewust tijd kwaliteitsvol invullen, dus ook tijd om te bidden..
Als ik echter te moe ben en dan in gebed of meditatie verzink is het bewustzijn spoedig weg, daarom ook leg ik een biddende intentie in mijn handelingen naar mijn medemens toe.
Warme groeten
Willy
Het is altijd een gevaar dat we liefdevolle handelingen en gebed tegenover elkaar gaan plaatsen.
In cé gaat elk christelijk handelen over gebed. Want wie liefheeft in naam van de Heer, is biddend aan het handelen.
En zoals Annoniem ml terecht zegt: we moeten het ene doen zonder het andere te laten.
Christelijk handelen zonder gebed zou arm worden... Bidden zonder christelijk te handelen is ook arm, en zelfs niet evangelisch.
Ik denk dat we maar echt christelijk kunnen handelen wanneer we de Heer welkom heten in ons leven, en daarvoor is dagelijks gebed van wezenlijk belang. De handelingen zullen op deze wijze gevoed zijn vanuit onze ontmoeting met de Heer. Het gebed vloeit bij wijze van spreken over in het handelen. Meer: het gebed zal zelfs niet ophouden... het krijgt alleen handen en voeten.
Zo dacht ik...
Een reactie posten